SEVMESEM ÇEKİLMEZDİN..

Son 1 haftadır düşünüyorum 
gerçekten evlat sevgisini hissetmesem böyle dayanabilir miydim yani seni sevmesem çekilmezdi bu sancılar ağrılar diyorum kendi kendime.. 

son 3 gündür rutine girdik. 

* sabah güzel uyanıyorum uyku sıkıntım olmasa daha da mutlu olabilirim ama ağrım fazla olmuyor.
* Öğlene doğru özellikle yemekten sonra mide yanması ile güne merhaba diyoruz.
* Sonrasında gelen bel , sırt , kaburga ağrıları ile de ikindiye devam ediyoruz.

Ve tüm gün boyu bu ağrılar ile mesai saatimizi bitirip eve gidiyoruz bu kezde ağrılardan biraz yatıyorum biraz oturuyoruz biraz ev içinde yürüyorum gece yatınca da sağ sol döne döne uykuya geçiş yapıyorum. 
bazı zamanlarda bu ağrılarımıza kuyruk sokumu ağrısı ve sol bacakta kramplar da eşlik ediyor sağ olsunlar bizi yalnız bırakmıyorlar..  

Önceden hatta bir önceki yazımda da demiştim hiç uyanmıyorum diye 2 kez tuvalete mutlaka kalkıyorum 
gördüğüm garip rüyalarda cabası hırsızlar , kaçıranlar birine anlatsam nasıl bir hayal dünyası der geçer. 

Biz böyleyiz işte hamile kalmadan önce hiç bir sorumluluğu bebeğime yüklemeyeceğim demiştim yani senin için şunu yaptım , senin için böyle yaşadım gibi gibi.. 


Şimdi de sana yüklemiyorum sadece yazmak istedim yoksa bu acıların hepsini ben kendim istedim sonunda alacağım mükafatı  da şimdiden çok seviyorum. Oh olsun bana işte !! :)