Tam anlamı ile hamileyim sanırım dediğim bu günler de , hormonlarımın da bir tavan yapması bir aşağıya düşüşe geçmesi beni benden alıyor. Vücudum değişim gösterdikçe hamile olduğumu daha iyi hissediyorum az bile olsa karnım şişmeye başladı. hala eski kıyafetlerime sığıyorum ( pantolonlar hariç ) geriye kalıyor üstler zaten. bu hamilelik hormonları cidden kötü değiştiriyor. Hiç olmadık bir anda ben bu bebeğe nasıl bakacağım neden yaptık ki diye düşünüyorum karamsarlığa kapılıyorum Benim gibi duygusuz bir kişi haberlerde izlediği itfaiyecinin kahramanlığına , tv dizilerine sokakta gördüğü çocuğa pat diye ağlıyorum ama o ne ağlama !!! sanki en yakınımı kaybettim. Bugün zaten bunalımdayım. ! Eski pantolonumu giydim sabah , gayette rahat likralı gibi çok sıkmıyor ama oturduğum da patlayacak gibi oluyorum. Düğmeler açık oturuyorum bu sefer de kalkınca kapatmayı unutursam diye korkuyorum. Hamilelik öncesi her akşam fink atan ben sanırım aylar sonra ilk kez geçen akşam arkadaşımla görüşmek için dışarı çıktım. sana gelince bebeğim bu aralar oğlum/kızım diyemediğim için hep KUZUM diyesim geliyor mini minnacık bedenini heyecan ile bekliyorum. sen bakma anana arada neden oldu diyorum ama duyma. onlar bulantıdan kusmadan ve yorgunluktan..
Hayatı boyunca hep "ANNE" olmak isteyen , 2011 yılında hayatının aşkı ile yuvasını kuran , yok yok 4-5 yıl çocuk falan deyip , evliliklerinin 3. yılına planlayıp 3 kişi giren , Anne olmaya hazırlanan , 24.01.2014 tarihinde Dünyalar güzelini kollarına alan , sarıp sarmalayan , Annelik neymiş o anda anlayan , Kız mı erkek mi bilemediğim , yaramaz mı yaramaz , şımarık mı şımarık bir kız çocuğu annesiyim..
Maaesef çalışan anneyim. Kızıma geleceğe teknolojik günlük yazıp sıkıldıkça keyifle gülerek kendimde okuyorum.. :)
Nisa Duru'm benim herşeyim.. Ömrüm.. Göz bebeğim..
İyi ki Varsın annesininkuzusu , yavrusu , bebeği , aşkı , birtanesi